2.De rode bloedcel

Wat is een rode bloedcel?

De rode bloedcel (RBC), ook wel erytrocyt genoemd, is de enige cel van het lichaam, die geen kern heeft. Ze is klein en heeft een schotelvorm. Het is een ideale vorm om door het bloed te stromen en heeft een groot oppervlak om het zuurstof op te nemen en af te staan. De wand van de cel ook wel membraan genoemd is stevig maar ook heel buigzaam. Hierdoor kan de rode bloedcel in de kleinste bloed / haarvaten van het lichaam kruipen, die vaak maar 1/3 van zijn doorsnede zijn.
Ongeveer de helft van ons bloed bestaat uit rode bloedcellen. Een volwassen mens heeft er heel veel in zijn bloedvaten. Zeker wel 25.000 miljard. Per dag maakt ons lichaam 200 miljard cellen aan. Leg je al die cellen achter elkaar, dan heb je een heel dun lint van 187 duizend kilometer. Dat is ongeveer 5 maal de aarde rond. Het totale oppervlak van al die cellen bij elkaar is ongeveer 4.000 m², hetgeen nodig is voor de snelle opname en afgifte van zuurstof.
De rode bloed cel is namelijk verantwoordelijk voor het zuurstof transport binnen het lichaam. Het zuurstof wordt gebonden aan het hemoglobine. Dit is het molecuul, dat het bloed de rode kleur geeft. Bloed circuleert van het hart naar de longen en weer terug naar het hart. Het zuurstof hecht zich in de longen makkelijk aan het hemoglobine. Eenmaal in het hart teruggekomen wordt het bloed naar alle organen van ons lichaam gestuurd. Hier staat het hemoglobine de zuurstof moleculen makkelijk af en keert weer terug naar het hart en de cyclus kan weer opnieuw beginnen.
Als het zuurstof van het hemoglobine loslaat, gaat het grootste deel naar het omgevende weefsel. Een klein deel van het zuurstof kan echter worden omgezet tot zuurstof radicalen en peroxiden. Deze zeer reactieve moleculen veroorzaken zogenaamde oxidatieve schade aan het hemoglobine en het celmembraan. In de cel zijn een groot aantal enzymen aanwezig om die zuurstof radicalen weg te vangen en de oxidatieve schade te verhelpen.